Vlinder
Ik sta aan het graf van een dierbaar persoon. Ik sta daar met vele. We nemen afscheid vandaag. Het gemis is groot nu al, en de wijze van overlijden laat diepe sporen na. Ik sta daar en staar in de verte. Om mij heen voel ik verdriet. Intens verdriet waarvan ik me afvraag of dit ooit een plekje krijgt. En dan ineens is zij daar, ze fladdert rustig rond. Bevindt zich constant in mijn nabijheid en straalt een serene rust uit…een witte vlinder verstoort mijn gedachten en ineens is daar een sprankje hoop.
Die witte vlinder heeft mijn gedachte,gevoelens en het intens verdriet voor altijd veranderd. Die witte vlinder met drie zwarte stipjes op beide vleugels was altijd daar. Ik ging met name de eerste jaren vaak terug naar het graf. Een plek om dicht bij te zijn. En altijd was zij daar. Wanneer ik er ook kwam zij fladderde met mij mee. Toen ik er jaren later voor koos om mij dierbare te herdenken in mijn omgeving thuis, verscheen ze in onze tuin. Een troost en geruststelling. Een gevoel van, het is goed zo. Zoek rust,vind vrede ik maak het goed hierboven.
Ze is er niet meer altijd. Heel soms fladdert ze opnieuw mijn gezichtsveld in.Op van die dagen,je kent ze wel. Het is een herinnering, een herinnering om dankbaar te zijn, liefdevol naar mijn omgeving. Het is een teken van hoop. Een geruststelling dat alles goed komt. Dat er voor altijd over mij gewaakt wordt. Dat er iemand daarboven is die voor me zorgt.
Die vlinder nam ik vanaf onze eerste ontmoeting mee. Mee mijn leven in. Fiducia is buiten vertrouwen ook altijd hoop. Dat ene kleine sprankje hoop wat jij nodig hebt om met mij in zee te gaan. Dat sprankje hoop mag jij in vertrouwen en met vertrouwen bij me neer leggen. Dat sprankje hoop is genoeg om jouw weer op de rit te krijgen.
Reactie plaatsen
Reacties
Wauw mooi es bij ons mam was er de hele tijd een wit vlindertje echt heel mooi!